Czas skończyć tryptyk o wulkanie Bromo, obejrzeliśmy świt, podjechaliśmy na koniach, pozostało wspiąć się na krater. Z poziomu kaldery to tylko 133 metrów w górę, droga jest łatwa, na szczyt prowadzą solidne, betonowe schody.
Tenggerowie i ich konie
Tenggerowie i ich konie
Podjazd pod wulkan Bromo wygląda jak spacerniak na powierzchni Księżyca. Szary pył wulkaniczny wszędzie dookoła, koła jeepów wzbijają chmury kurzu. Teren jest płaski, tworzy powierzchnię ergu, „morze z piasku”, jak mawiają miejscowi. Nic tu nie rośnie, na świeżym pyle wulkanicznym wegetacja roślin jest niemożliwa. Wulkan ostatnio wybuchł w 2011 roku. Pył skrzypi pod butami, wciska się w oczy i usta.
Świt z widokiem na wulkan
Wulkan Bromo, widok z góry Penanjakan
Do Probolinggo dojechaliśmy późnym popołudniem. To miejsce, w którym kończyły się nasze, przygotowane jeszcze w Polsce, zapiski, gdzie i jak jechać. Zarówno przewodnik, jak i czytane jeszcze w domu blogi, zawierały w większości rady: kup wycieczkę albo wynajmij samochód. Wyszliśmy z pociągu, zupełnie nie wiedząc, co dalej.
Gunung Bromo
Gunung Bromo
Indonezja, Wulkan Bromo, kwiecień 2013
Pociąg do Probolinggo
Chłopczyk w czerwonej czapce jest ciekawy, ale nieśmiały. Choć nie może oderwać od nas wzroku, chowa się za siedzeniem, widać tylko jego oczy i kawałek czapki. Dopiero przytulony do dziadka czuje się pewniej.
Dubaj, miasto jak kolonia na Księżycu
Akwarium, jedno z największych na świecie. Największe centrum handlowe. Dubai Mall.
Dubaj jest jak kolonia na Księżycu. Kawał pustyni, przeciętej bardzo rozwiniętą siecią drogową. Ogromne wieżowce, w tym najwyższy na świecie Burj Khalifa. Sztucznie stworzone wyspy w kształcie palm. Najdroższe hotele na świecie. Największe hotele na świecie. Kosmicznie wyglądające stacje metra i klimatyzowane przystanki autobusowe. Dużo stron zapisanych w księdze rekordów Guinnessa.
O tym mieście jeszcze coś napiszę, dzisiaj tylko wstępniak i kilka fotek.
Dziewczyna z pociągu do Probolinggo
Wczoraj się rozpisałem, dzisiaj tylko jedno zdjęcie. Jako wstępniak do notki o pociągu do Probolinggo.
Indonezja, Yogyakarta, kwiecień 2013
Wszystkiego najlepszego Jani!
Dziewczynka na schodach podziemnego meczetu Sumur Gumuling
Tego popołudnia, po opuszczeniu targu ptaków, chcieliśmy coś pozwiedzać. Jakiś pałac wodny, obok meczet, który, możliwe, że wcale nie był meczetem. Opisany na 153 stronie w przewodniku Michelin, brak zdjęcia w książce, tekst zachęcał. Prawie nam wyszło. Prawie, bo poznaliśmy Jani.
A wszystko przez zupę Bakso.
W stylowym kapeluszu, na dwóch kółkach
Indonezja, Yogyakarta, kwiecień 2013