Candi, tak nazywa się stupy w Indonezji. O stupach można sobie poczytać w Wikipedii, zatem rozwodzić się bardzo nie będę, ale coś tam napiszę. Mianowicie, stupy są fajne. Stupy to budowle sakralne, buddyjskie, zazwyczaj w kształcie półkuli lub dzwonu. Stupy są budowlami zamkniętymi, nie można do nich wejść, ale zazwyczaj w środku, podczas budowy, umieszcza się relikwie Buddy lub sutry. Jeżeli stupa ma pełnić rolę ochronną przed złem, składa się w niej broń.
Budda który wystaje
Chwila zadumy
Świątynia Borobudur słynie ze swych candi, 72 dzwonki są znane każdemu wyznawcy Buddy na świecie. Nazwa świątyni, przetłumaczona na polski oznacza świątynię-wzgórze. Jest duża, może nie aż tak, jak świątynie Angkoru w Kambodży, ale i tak, jej rozmiar robi wrażenie. Została zbudowana w kształcie piramidy schodkowej, w ósmym i dziewiątym wieku naszej ery. Niedługo później, z powodu erupcji wulkanu Merapi opuszczona. Zapomniana, czekała w dżungli prawie 800 lat na odkrycie przez Anglików, w 1814 roku. Poddani korony spisali się dobrze, przeprowadzili pierwsze prace restauratorskie, później w latach 70 i 80’tych XX wieku je kontynuowano. Ostatecznie została wpisana na listę dziedzictwa UNESCO.
Candi. Candi są fajne
Dzwonki były super. Ich zdjęcie pojawia się już na pierwszej stronie Googla po wpisaniu hasła Indonezja, musieliśmy tam pojechać. Wyglądają bardzo subtelnie, wręcz koronkowo, choć składają się z dużych i ciężkich bloków skały. W środku każdej z nich jest posąg Buddy. Jeden z posągów, jak się go pomaca, przynosi szczęście. Niestety, nie wiedziałem który.
Właściwą drogą po świątyni jest okrężna ścieżka, rytualna pielgrzymka, na trasie której rozmieszczone są płaskorzeźby przedstawiające sceny z życia Buddy. Ma długość 6 kilometrów.
Na koniec, nieco szersze spojrzenie na Borobudur, dla pokazania skali budowli
Chwila pozowania i pojechaliśmy dalej …
Indonezja, świątynia Borobudur, kwiecień 2013